1. آنها یاد گرفتند که به توصیه های نادرست والدین، از جمله توصیه های خود، که از کناری فریاد می زدند، چشم پوشی کنند. پایین انداختن سر و انجام کاری که برای آن آماده کرده اید، بدون حواس پرتی از جانب کسانی که کمتر از آنچه فکر می کنند می دانند، یک درس مادام العمر است.
2. من هرگز نمی توانستم حدس بزنم که چگونه آنها عاشق رفاقت تیم هایشان خواهند شد. ورزش در هر سطحی برای آنها دوستانی از هر پیشینه و ملیتی با دیدگاه ها و تجربیات زندگی گسترده به ارمغان آورد. در سال های راهنمایی و دبیرستان، تیم ها از گروه ها و دسته های دوستان فراتر رفتند و با برخی از چالش های اجتماعی آن سال ها مقابله کردند. آنها آموختند که زمینه های مشترک و منافع مشترک، نیروی قدرتمندتر از تفاوت های سطحی است.
3. آنها اکنون درک می کنند که زمان صرف شده در هر تجربه مشترک شدید با دیگران باعث ایجاد خاطرات شفاف و گرامی می شود که برای همیشه حفظ می شوند.
4. آنها دریافتند که بردن مطمئناً سرگرم کننده تر از باخت است، اما هیچ تأثیری بر میزان لذت یا آموختن آنها از ورزش، تیم یا مربی خاص ندارد.
5. آنها یاد گرفتند که بسیاری از افراد می توانند قوانین و تکنیک های یک بازی را آموزش دهند، اما مربیان واقعاً فوق العاده از اخلاق ورزشی الگو می گیرند، حس واقعی تیم را ایجاد می کنند، یا عشق به ورزشی را منتقل می کنند که مسری می شود.
6. آنها یاد گرفتند که شکست فقط یک ایستگاه راه است و هر روز یا هر بازی فقط همین است. و اینکه ورزش، مانند خوب شدن در هر کاری، مربوط به روزها و هفته ها و سپس سال های متمادی است که ابتدا پیشرفت کرده و سپس پسرفت کرده و سپس با تلاش، دوباره به جلو حرکت می کنیم.
درباره این سایت